Nieuw werk

Kraanvogels

Berlijn, stilte en vleugels

In stilte ontstaat er van alles. Echt stil is het alleen nooit. In mijn openingswoord in Galerie Classico in Berlijn heb ik het daar over. Dit naar aanleiding van een tentoonstelling waar ik aan meedoe met de titel “Die Stille”.
Na een lange stilte is daar eindelijk weer een echte opening met gelukkig aardig wat aanloop. Ik geniet van de aandacht en de respons op mijn werk. Berlijn geeft me weer eens vleugels. De stad die niet stil is, maar vibreert en beweegt, ik beweeg mee.
Het openingswoord dat ik schreef voor de tentoonstelling “Die Stille”  is hier te lezen.

Voorafgaand aan de tentoonstelling ben ik wel op een stille plek. Mechanisch stil, want het geluid van allerlei soorten vogels is vanaf de vroege morgen nadrukkelijk aanwezig. Ik logeer dan ook vlakbij een natuurreservaat. Waar het luide getrompetter van de kraanvogel een alom aanwezige roep is. Muziek in mijn oren en stilte in mijn hoofd! De hele dag hoor ik ze maar zien, ho maar. Op de valreep gelukkig nog wel, vanuit de auto, weilanden vol met kraanvogels. Mijn dag kan niet meer stuk. Ik neem een nieuw onderwerp mee naar huis. Ik droom over vogels en veren, vleugels en vliegen.

Terug in mijn atelier ga ik aan de slag met klei, boetseerwas en steen. Ik duik in de wereld van de Kraanvogel.

Kraanvogel bestellen

Ik ben een kleine en een grote Kraanvogel aan het maken in boetseerwas.
Grote kraanvogel (58x15x58cm) oplage wordt maximaal 4 stuks(nog twee beschikbaar).
Kleine kraanvogel (25x10x22) oplage wordt maximaal 8 stuks(nog 3 beschikbaar).  
Neem contact met mij op bij interesse in een van de twee beelden.

Vosgienne koe

Vosgienne koe, brons, oplage 8, 22cm lang, € 1500

Ik kom aardig wat soorten koeien tegen in Nederland, ja ook gewoon nog in de wei. Blaarkop, Jersey, Blonde d’Aquitaine,  Limousin en Holstein-Frisian koeien. Maar het ras wat model stond voor mijn laatste beeld heb ik hier nog niet gezien. Ik zocht het even op in dé gids op dat gebied “Rundvee-rassen van de wereld” van Marleen Felius. Een geweldig naslagwerk. De illustraties zijn prachtig, en ik kwam er de koe in tegen die ik zocht. Wandelend in de Vogezen was ik haar ook al eens tegengekomen. Ik was toen eigenlijk opslag een beetje verlieft. De Vosgienne koe, een oud Frans ras die zowel voor de melk als voor het vlees gehouden wordt, met een prachtige zwart-witte tekening. Op internet nog wat informatie bij elkaar gesprokkeld. Bijna uitgestorven las ik, oorspronkelijk uit veel noordelijker streken. De ene wiki claimt Noorwegen de andere Zweden. Beiden vertellen ze over soldaten die hun eigen voedsel meenamen voor een strijd die lang geleden woedde.

Deze koe is, zoals ik zelf kon ervaren op de plek waar ik haar voor het eerst zag, bij uitstek geschikt voor onherbergzame gebieden. Dat lijkt gemakkelijk de niet al te hoge bergen van de Vogezen. Maar niet als je van het pad raakt. Steil, nat, rotsen, doornen en allerlei andere versperringen maken het doorkomen lastig. Niet voor de Vosgienne, een wendbare, hoog op de poten staande koe. Met een soort wildstreep over haar rug. Daar komt het vast door door die wildstreep, het doorzettingsvermogen en het onvermoeibare zoeken naar iets eetbaars op een steile helling. Ik heb ontzag, respect en bewondering voor deze dieren.

In mijn gedachten neem ik de dieren die ik zie zo in me op dat ik ze gelukkig ook een beetje meeneem naar huis. Dit was er weer zo eentje die ik eigenlijk in mijn rugzak wilde stoppen. Ik kon niet wachten om er op mijn atelier mee aan de slag te gaan. De dia show in mijn hoofd gaat dan aan. Ik pak de foto’s en de tekeningen erbij en roep het beeld op en de sfeer. Na een paar weken zie en voel ik dat het me gelukt is haar vast te leggen en dan denk ik; ja ik heb je, je mag er zijn. Vervolgens  laat ik het beeld gieten in brons. Het is er pas echt als het gietsel terugkomt van de gieterij en ik klaar ben met ciseleren en patineren.  Eindelijk daar is ze dan mijn eigen Vosgienne.

Hand

Hand van een Chimpansee, brons, unicum, 30cm hoog

Met de bronzen hand van de Chimpansee heb ik, net zoals met dieren in dierentuinen, een haat-liefde verhouding. Deze hand doet bijna pijn om naar te kijken. Een grijpende en aangrijpende hand. Een absolute aanklacht over hoe we met dieren omgaan. Dieren zijn mij zeer ‘Dierbaar’, dit komt tot uiting in mijn beelden maar ook in de tentoonstellingen die ik maak. Bij de mensapen in Artis begon 33 jaar geleden mijn avontuur. Stilzitten is geen optie en bewust worden een noodzakelijkheid. Vandaar de schijnwerpers op het dierbare, kwetsbare en bijzondere dier tijdens de derde editie van DierbaarDier.